John Blaauw over de procedures: “Eén afslag missen, en we zouden vertraging oplopen”
John Blaauw, controller bij De Vries Scheepsbouw Makkum, heeft ze geteld: 37 verschillende procedures en onderzoeken waren er. Allemaal moesten ze – in de juiste volgorde en op tijd! – worden doorlopen, vóór de bouwwerkzaamheden op Strânwei 6 mochten beginnen. Tien vragen aan de man die regisseerde.
Sinds wanneer werd er bij De Vries eigenlijk nagedacht over uitbreiding?
“Al een jaar of drie werd er gedroomd en geschetst,” herinnert Blaauw zich. “Zo van: ‘Als we zouden vernieuwen en uitbreiden, wat zouden we dan doen?’ Maar het bleef tamelijk vrijblijvend. Tot 2017. De directie zei: ‘We gaan het doen als de Lorentzsluizen worden verbreed, óf als we een opdracht binnenhalen voor een groot schip. Dat laatste,” zegt Blaauw, “gebeurde. Daarna kwam alles in een stroomversnelling.” Met als doelstelling: in november 2019 moet het eerste jacht erin!
Al die jaren ‘dromen’, hadden jullie er profijt van?
“Zeker. We hadden nagedacht over de werkplaatsen, over logistieke stromen, waar machines moesten komen en hoeveel m² je dan nodig hebt. Ook wisten we al zo’n beetje waar werkplaatsen moesten komen ten opzichte van het jacht: laag, hoog, dichtbij? Dat konden we zó meegeven aan Alynia, ons architectenbureau.”
Was de gemeente meteen overtuigd?
“Met de gemeente hadden we een voorgesprek waarin we onze plannen uitlegden. Dat was een eerste verkenning. In verband met de hoogte van de tweede hal zou het bestemmingsplan moeten worden gewijzigd. De gemeente gaf aan: ‘We willen in principe best meewerken. Maar laat eerst je plannen zien aan het dorp’. Want de mening van de Makkumers telde om het bestemmingsplan te kunnen wijzigen.”
Die 37 procedures en onderzoeken, waren die toen al in zicht?
“De meeste wel. Bodemonderzoek, geluid, schaduw, flora & fauna – we zitten immers vlak bij een natuurgebied – explosieven in de grond, milieu…
Het eerste plan werd aangepast: wat was het keerpunt?
“Medio maart kwamen zo’n 250 belangstellenden naar onze presentatie. Veruit de meesten zeiden: ‘We snappen jullie plannen, het is goed voor het dorp. Dat hadden jullie eerder moeten doen’. Maar er waren ook omwonenden die zich overvallen voelde. De gemeente zag dat ook. Die dacht mee en vroeg: ‘Kun je het plan aanpassen zodat de hal minder zichtbaar is vanuit het dorp? Dan geven we jullie de mogelijkheid om in het water te bouwen.
Moesten jullie van vooraf aan beginnen?
“Niet helemaal. Wel met veel. Het nieuwe ontwerp moest logisch zijn, kloppen, haalbaar zijn. Twee dagen werkten we er met man en macht aan. Zoveel tijd hadden we om het in te brengen bij de gemeente. Het lukte! Gelukkig hadden we langer de tijd om allerlei onderzoeken overnieuw te doen. Als je het ontwerp verandert, kloppen bijvoorbeeld je geluidsmetingen niet meer – onderdeel van de vergunning om te mogen bouwen. Onze adviseur Leefruimte Ealse Venema hield een strak schema aan wanneer we iets moesten indienen. Immers: één afslag missen, en we zouden meteen vertraging oplopen.”
Realiseerde je je hoeveel belanghebbenden er waren?
“We hadden natuurlijk een beeld. Gaandeweg werd dat compleet.” Blaauw somt op: “Voor de familie De Vries is het de grootste investering ooit. Er is onderling veel over gesproken, heel goed over nagedacht. Alles met het oog op de toekomst. Vanuit de overheid zijn onder meer de gemeente en Rijkswaterstaat betrokken, en de adviseurs van FUMO (Fryske Utfieringstsjinst Miljeu en Omjouwing). En natuurlijk zijn er verschillende groepen omwonenden, mensen die te maken krijgen met meer verkeer naar de werf, onze collega’s en leveranciers. Ieder zit er een beetje anders in; heeft eigen wensen en vragen.”
Wat heeft DVM gedaan met die kennis?
“Een aantal verplichte onderzoeken geeft mens en milieubescherming. Daar voegden we zelf onderzoek aan toe, naar aanleiding van vragen die we kregen. Zo zeiden enkele bewoners in onze naaste omgeving: ‘Als er een flinke storm is, dan merken wij de windeffecten van de hal. Hoe wordt dat met de tweede hal?’ Met computermodellen hebben we windrichtingen en windsnelheden gesimuleerd: waar versnelt de wind, waar neemt hij af? Dat hebben we gedeeld met de omwonenden. Ook schaduwwerking en het zicht op de lucht hebben we onderzocht.”
Wat was het spannendste moment?
“Dat was in de zomer. Op 17 mei hadden we de goedkeuring van de gemeenteraad en de Welstandscommissie. We konden de plannen formeel indienen; we waren klaar. Vanaf half juni lagen ze zes weken voor ieder ter inzage. Nu waren de burgers aan zet. We wisten: het speelde in het dorp! Een aantal bewoners tekende inderdaad bezwaar aan – we kregen dus niet meteen groen licht. De gemeente nam, logischerwijs, de tijd om zorgvuldig te reageren. Uiteindelijk werd het bezwaar niet ontvankelijk verklaard.”
Blij?
“Het bedrijf en heel veel mensen die ermee te maken hebben zijn blij en trots. De werf groeit! We realiseren ons tegelijkertijd dat niet iedereen enthousiast kan zijn. We zoeken de beste mix. Zo blijven we met de website en nieuwsbrieven uitleggen wat we doen en waarom. Ja, je zou het een procedure kunnen noemen. De 38e. Niet ‘verplicht’. Wel vanuit de wens om het goed te doen.”